Ако имаме мачка, сигурно го знаеме смирувачкото чувство што ни го носи прегрнувањето, мрморењето и “месењето” со шепите. Но, се покажува дека нашето заедничко живеење може да има друг ефект врз психата, и тоа е радикално спротивно.
Научници од Центарот за истражување на менталното здравје во Квинсленд во Австралија ги анализираа резултатите од 17 студии спроведени во текот на 44 години во 11 земји. И врз основа на нив, дојдоа до интересен заклучок – дека да имаш мачка значи 50% поголем ризик од развој на шизофренија. Особено ако сме пораснале со тоа.
Идејата за таква врска се провлече во научните кругови уште во 1995 година, но нема посебно научно оправдување зад тоа. И сега е појаснето дека се потребни повеќе истражувања и докази за да се биде категорично за нејзиното постоење, но има многу повеќе факти што го поддржуваат.
Пред 30 години, паразитот Токсопласма гонди, кој е докажано дека ја менува активноста на нервниот систем кај глувците, се сметаше за причина за врската помеѓу сопственоста на мачка и развојот на шизофренични девијации.
Според истражувањата, луѓето кои се во близок контакт со мачки покажуваат повеќе симптоми карактеристични за шизофренија, како промени во мислите, чувствата и однесувањето. Но, не е дефинитивно докажано дека се токму поради нивниот миленик.
Можеме да се заразиме и со Токсопласма гонди преку месо кое не е доволно зготвено, или преку овошје и зеленчук што не се доволно измиени. Но, најчесто, инфекцијата се јавува од измет на мачки. Милиони луѓе ширум светот се носители на овој паразит, и кај огромното мнозинство од нив овој носител не предизвикува појава на симптоми.
Некои од нив може да бидат треска, замор, главоболка, болка во мускулите, оток на лимфните јазли. Но, научниците предупредуваат дека паразитот може да доведе и до манифестација на радикално различни симптоми, кои најверојатно не се поврзани со него.
Кога паразитот ќе влезе во нашето тело, директно го напаѓа централниот нервен систем и невротрансмитерите. Како резултат, може да доведе до различни промени во однесувањето и невролошки абнормалности, како што е шизофренија.
Иако ова е научно докажано, не може со сигурност да се каже дека таквите промени се категорично поврзани со поседувањето мачка, бидејќи, како што веќе беше споменато, заразата може да се случи и на други начини. Сепак, имањето миленик што мрмори го удвојува ризикот од шизофренија, токму затоа што веројатноста за заразување со паразитот е поголема, пишува СциенцеАлерт.
Според некои студии, ризикот е поголем ако, како дете, имам мачка дома. А други тврдат дека значително се зголемува кога ќе ги касне мачка. Но, потоа и други патогени како Пастеурела мултоцида стануваат осомничени. И покрај недостатокот на убедливи докази, секогаш треба да ги имаме мачките на ум и, пред сè, да не ја чистиме нивната кутија со голи раце.