- Пачемски, дипломирате хемија, квантна механика, а магистрирате физичка хемија на полимери. Но, животната патека Ве води во светот на високата мода. Како Пачемски стигна до Лондон каде како квантен физичар креирате женска долна облека?
–Во 1994 година бев стипендист на Сорос, со стипендија на престижното Uppingham училиште, каде се вбројуваат имињата на Stephen Fry и Christian Bale меѓу нивните алумни. Дипломирав на 17 години, во 1995 година,но Министерството за образование не можеше да ги конвертира моите А-нивоа со адекватни поени за да студирам медицина. Но, тоа беше Технолошко-металуршкиот факултет.
Во 1997 година заминав да студирам чиста хемија на Leicester и потоа се префрлив на UCL да студирам квантна механика. Отсекогаш ја сакав модата и мојата прва работа во Лондон, како студент, всушност беше во студио за купување и дизајн на компанија за облека наречена Lambretta. Во 2002 година, Coco de Mer, најелитниот бутик за долна облека во светот, во тоа време во сопственост на Anita Roddick, сопственичка и на Body Shop, ме „ловеше“ за работа. На нејзината листа се имиња како Annie Lennox, Dave Steward анд Julia Ormond како акционери… И другото е историја.
- Модата ја опишувате како „чиста езотерија, магија и гламур“. Што претставуваат овие три магични збора?
– Според мене, нема ништо повозбудливо од моќта едно неверојатно парче да трансформира човек (особено, жена). Сметам дека дизајнерската мисла е една од најчистите форми на интелигентно, езотерично, размислување. Светскиот гламур беше популаризиран на англиски јазик од пишувањата на Sir Walter Scott (1771-1832). Чувството за „волшебна убавина, примамлив шарм“, кој корените ги има во блескавоста или моќта на вештерките да се трансформираат себе си. Претпоставувам, сето тоа функционира на возвишено, апстрактно, ниво.
- Сте студирале и на Технолошко-металуршкиот факултет во Скопје. Како и дали науката и знаењето ви помагаат во менаџирање на вашиот лондонски бренд Yes Master и при создавање квалитетни парчиња долна облека?
– ТМФ ме издвои од другите студенти во Лондон. Бев многу посилен математичар, подобар физичар и имав феноменална теоретска основа во хемијата. Студирав полимери на ТМФ и поради некоја чудна случајност, уништувањето на памучна/најлонска кошула Прада, во 1999 година, доведе до избор на мојата теза ДМТА на мешавини од памук/најлон. Силниот фокус на виско-еластичните својства на материјалот совршено послужи за дизајнирање долна облека.
- Кои се заеднички клучни карактеристики кај професорите на ТМФ и во Англија при формирање извонредни студенти?
– Сличностите се природата на негување и способност да се натера студентот да се вљуби во одреден предмет. Исто така, способноста да се пренесе знаење преку теорија со многу малку услови за пракса. Јас студирав во 1995. Македонија беше независна 4 години. Владееше беспарица, криза, а од друга страна еден оптимизам за подобро утре. Така и на Технолошко – металуршкиот факултет. Имаше и моменти кои не беа воопшто далеку од Западот. Физика со Тодор Ановски беше уживање. Јас ја имав единствената десетка во генерацијата. Или фактот што кај професорите по физичка хемија учев по Аткинс, истата книга која ја користев и во Англија.
Факултетот не го перципирав како тежок, а сега верувам дека би избегал од книга од 1000 страници. После толку години, во контакт сум со многу колеги и колешки, што е доказ дека бевме сепак, една сплотена и хомогена средина. Убави спомени. Вреди да се напомене дека на Технолошко-металуршкиот факултет имав успех над 9 и бев најдобар студент во мојата година.
Потребата да се биде подготвен да се откаже од секој дел на удобност, задоволство, стабилност и сигурност. Талентот е 10 отсто од равенката. Напорната работа и преголемата посветеност се уште 60 проценти. Лејди Среќа го прави останатото.
- Има ли Македонија свој моден печат?
– Да и не. Почна да се обликува во доцните 80-ти и раните 90-ти, но отсекогаш одеше на работ меѓу модата и костимот и секогаш изгледал малку занаетчиски и неполиран, како Etsy, ако сакате, и тоа честопати одзема од добри, дури и одлични концепти за дизајн. Ѓаволот е во деталите и во извршувањето, а поради ограничените ресурси навистина потфрламе на национално ниво.
