Извинување без причина
Кажувањето „Жал ми е“ е важно кога навистина сме направиле грешка, но ако се извинувате за работи што не бараат извинување, самите се потценувате во очите на другите. На пример, фразите „Извинете, можам ли да поставам прашање?“ или „Извинете, можам ли да поминам?“ создаваат впечаток дека правите нешто недостојно за внимание. Наместо тоа, зборувајте самоуверено: „Можам ли да поставам прашање?“ или „Можам ли да поминам?“.
Самоиронија и претерана скромност
Хуморот на сопствена сметка е одличен, но ако постојано се исмевате себеси со изрази како „глупав/а сум“, „несмасен/на сум“ или „губитник/чка сум“, другите ќе почнат тоа да го сфаќаат сериозно. Исто така, ако некој ви даде комплимент, а вие одговорите со: „О, не, тоа беше само случајност“ или „Да, ми се погоди“, всушност кажувате дека не ја заслужувате пофалбата. Прифатете комплименти со благодарност: „Ти благодарам, се потрудив“.
Страв од зборот „не“
Луѓето кои не знаат да кажат „не“ често се наоѓаат во ситуации каде што се искористени. Тие преземаат повеќе одговорности отколку што можат да поднесат, а луѓето околу нив се навикнуваат на нивната постојана согласност. Ако не сакате да направите нешто, научете да кажете „не“ без чувство на вина. На пример: „Не можам тоа да го направам сега“ или „Благодарам, но имам други планови“.
Оправдување на своите желби и одлуки
Имате право на свои преференции, но ако постојано се оправдувате, сами се потценувате. На пример, ако кажете: „Знам дека е глупаво, но сакам да гледам цртани филмови“ или „Извини, но не јадам месо“, тоа значи дека самиот го доведувате во прашање својот вкус. Кажете самоуверено: „Сакам цртани филмови“ или „Јадам вегетаријанска храна“.
Преголема зависност од мислењето на другите
Ако постојано ги прашувате другите „Дали мислите дека е ова нормално?“ или „Дали да го направам ова?“, тоа не е во ред. Секако, во одредени ситуации е корисно да се побара мислење од други, но ако не можете да донесете одлука без нечие одобрување, ја намалувате вашата вредност. Верувајте си на себеси и на сопствените чувства.
Постојани сомнежи и несигурни фрази
Некои зборови во говорот ве прават да изгледате помалку самоуверено во очите на соговорникот. На пример, фрази како „Мислам…“, „Не сум сигурен/а, но…“, „Можеби грешам“ ги ослабуваат вашите зборови. Говорете посигурно: „Верувам дека…“, „Според моето искуство…“
Навика да ги потценувате своите достигнувања
Кога ќе кажете: „Беше лесно“, „Не беше ништо посебно“ или „Да, ми се погоди“, ја намалувате вредноста на својот труд. Дури и ако навистина не ви било тешко, важно е да го признаете својот напор. Кажете: „Да, навистина работев на тоа“ или „Благодарам, ми е драго што успеав.“
Споредување со другите
Ако постојано се оценувате според достигнувањата на другите луѓе, ќе се чувствувате како никогаш да не сте доволно добри. Секој има свој пат, а споредувањето со другите значи потценување на сопствените успеси. Наместо тоа, анализирајте го сопствениот напредок и фокусирајте се на вашите достигнувања.
Игнорирање на сопствените потреби
Кога постојано ги ставате потребите на другите пред вашите, тоа создава впечаток кај другите дека вашите интереси не се толку важни. На пример, ако секогаш се согласувате на непогодно време за состанок или постојано се прилагодувате на другите, тоа постепено го намалува вашиот углед. Дозволете си да зборувате за вашите желби.
Како да се ослободите од овие навики?
Ослободувањето од самопотценувањето значи да научите да се почитувате себеси. Започнете со мали чекори:
Обрнете внимание на начинот на кој зборувате и елиминирајте ги зборовите кои го намалуваат вашето самодоверба.
Научете да прифаќате комплименти без извинување.
Вежбајте да кажувате „не“ без чувство на вина.
Престанете да се оправдувате за своите желби.
Извор…