Инфлацијата во втората економија на стариот континент е шест проценти и е пониска од просечната инфлација во еврозоната, која е околу десет проценти, но француските синдикати се силни, како и нивната традиција да ги решаваат проблемите преку акција на улица
Незадоволството на Французите е буре барут чиј фитиљ е запален од штрајкот, а дали ќе експлодира и во кој обем зависи од владиниот одговор на две прашања. Првото е реакцијата на инфлацијата, пред сѐ со буџетот што треба да се донесе за следната година. Второ и не помалку важно е правото на штрајк како основно човеково право. Штрајковите се дел од француското битие и левичарската култура се заснова на таквиот вид борба, па затоа обидот на владата да ги натера работниците во рафинеријата да се вратат на работа, наместо да ги сослуша нивните барања, не беше премногу мудар потег.
Демонстрацијата на силата на државата, како и инфлацијата, една од највисоките во последните децении, ги истера Французите на улица за да ја покажат својата сила. Инфлацијата во Франција е шест проценти и е пониска од просекот во еврозоната, кој е околу десет проценти, но француските синдикати се силни, како и нивната традиција за решавање на проблемите преку улични акции. Чкрапецот за сегашното општо излевање незадоволство на улиците е поскапувањето, кое платите не го следат, но проблемот е хроничен и се однесува на состојбата на општеството и долгорочната финансиска криза, која зафати многу индустрии. Штрајкот во рафинериите на компанијата „Тотал енержи“, поради кој со недели има недостиг од гориво, само го одмота клопчето на незадоволството, што ќе знае да го искористи лидерот на левичарската партија Непокорна Франција, Жан-Лик Меланшон, кој шета по улиците на Париз со демонстрантите заедно со овогодинешната добитничка на Нобеловата награда за литература, Ани Ерно.
Тие, заедно со синдикатите, се силен глас на незадоволство и го креваат моралот на превозниците, наставниците, вработените во болниците, во енергетскиот сектор, автобускиот и железничкиот транспорт, да бараат пензионирање на 60 години, повисоки плати, оданочување на вишокот профит, посветеност на заштитата на животната средина, запирање на вртоглавото растење на цените. Пратеничката во Европскиот парламент од редовите на Зелените, Софи Таље Полиан, изјави дека гневот е огромен бидејќи Французите ја губат куповната моќ, запаѓаат во сиромаштија, а Емануел Макрон не гледа ништо од тоа. Владата на претседателот, чија моќ ослабе на парламентарните избори, исто така се обидува да ја протурка непопуларната политика на зголемување на старосната граница за пензионирање од 62 години.
Гласот на бунтот верува дека сето тоа е прашање на политичка волја, а дали Франција ќе доживее уште помасовни и долготрајни протести, како во 2018 и 2019 година, со многу подлабоки последици, зависи од Макрон. Истражувањата на јавното мислење велат дека дури 82 отсто од испитаниците сметаат дека владата не прави доволно за граѓаните.
Тензиите растат во втората по големина економија во еврозоната, но незадоволството се прелева низ цела Европа. Фрустрацијата меѓу Европејците заснована на економскиот, но и културниот и општествено-социолошкиот неуспех, изразена со длабокиот јаз меѓу богатите и сиромашните и заситеноста од таканаречената политичка и интелектуална елита, може да се сумира во пораката упатена до францускиот министер за финансии на протестот во Париз во неделата: „Бруно ле Мер, дај ни ја твојата плата“.
На местото на Ле Мер би сакале да бидат и британските, германските и италијанските работници што бараат повисоки плати. На крајот на месецот повторно на улица ќе излезат британските возачи, пристанишните работници, поштарите, поради неуспешните преговори за платите, а најверојатно ќе ги поддржат и медицинските работници и железничарите. Штрајкуваат и германските пилоти, унгарските ученици и родители поддржувајќи ги наставниците што беа отпуштени бидејќи се приклучија кон штрајкот за повисоки плати. Поради цените на енергијата, Чесите демонстрираа во Прага, а во Брисел по овој повод граѓаните излегоа на улиците во јуни, па пак во септември – а зимата допрва доаѓа.
