Актерот Бредли Купер го напиша, режираше и глуми во „Маестро“, филм за легендарниот американски композитор Леонард Бернштајн
Леонард Берштајн, син на еврејско-украински имигранти, почина во 1990 година, но останува еден од најпознатите композитори и диригенти на сите времиња, кој се прослави со музиката што ја компонираше за култниот филм „Приказна одзападнатастрана“, а неговиот двоен живот е прикажан во фолмот каде го игра Бредли Купер, додека улогата на неговата сопруга ја имаше маестралната актерка – Кери Малиган.
Фелисија Монталегре беше неверојатно убава сценска и телевизиска актерка која заработуваше во Њујорк. Леонард Бернштајн беше чудесно момче на американската класична музичка сцена, кој го имаше своето спектакуларно деби како диригентско дело со Њујоршката филхармонија.
Тие се запознале на забава организирана од пијанистот Клаудио Арау, со кого учела Фелисија. Тие се вериле неколку месеци подоцна, но ја прекинале врската по неполна година. Причината за разделбата не била тајна, бидејќи хомосексуалните тенденции на Бернштајн биле неспорни и добро документирани.
За време на неговите години на Харвард, Бернштајн имал афери со познатиот диригент Димитри Митропулос и аспиративниот композитор Арон Копланд. А за време на посетата на Израел во 1948 година, тој се заљубил во младиот војник Азари Рапопорт. Бернштајн пишува: „Не можам баш да верувам дека требаше да ги најдам сите работи што ги сакав завиткани во една личност. Тоа е пеколно искуство – промени сè“.
Фелисија била целосно свесна за сексуалните преференции на Леонард, но сепак продолжила да го следи во следните три години. И Бернштајн бил загрижен дека неговите хомосексуални активности ќе го спречат да постигне голем успех како диригент.
Парот на крајот се венчал во септември 1951 година со јасно разбирање дека се додека Лени не ја посрамоти Фелисија јавно, тој е слободен да прави што сака.
И покрај овој очигледен брак на погодност, меѓу нив имало многу љубов.
Набргу по нивната венчавка, Фелисија отворено му пишувала на својот сопруг:
„Ако изгледав тажно денес додека заминуваше, тоа не беше затоа што на кој било начин се чувствував напуштено, тоа беше затоа што останав сама да се соочам со себе и целата оваа крвава збрка што е нашиот „брачен“ живот. Размислував многу и решив дека сепак не е таков хаос. Прво: ние не сме посветени на доживотен затвор – ништо не е неотповикливо, дури ни бракот (иако јас така мислев).
„Второ: ти си хомосексуалец и можеби никогаш нема да се промениш – не ја признаваш можноста за двоен живот, но ако твојот душевен мир, твоето здравје, целиот нервен систем зависи од одредена сексуална шема, што можеш да направиш?
„Трето: спремна сум да те прифатам таков каков што си, без да бидам маченик или жртва. (Случајно те сакам многу – ова може да е болест и ако е тоа кој е лекот?) Ајде да се обидеме да видиме што ако си слободен да правиш што сакаш, но без вина или признание, те молам! Чувствата што ги имаш кон мене ќе бидат појасни и полесно да се изразат – нашиот брак не се заснова на страст, туку на нежност и меѓусебно почитување“.
Двојката имаше три деца, што доведе до шпекулации дека Бернштајн е бисексуалец. Сепак, според неговите соработници во култниот филм за кој ја напиша музиката „Њест Сиде Сторѕ“, Бернштајн едноставно бил „хомосексуалец кој се оженил. Воопшто не бил конфликтен околу неговата сексуална ориентација. Тој бил само геј“.
Како што било вообичаено во тоа време, Бернштајн во очите на јавноста се претставувал како посветен сопруг и татко, додека зад сцената водел промискуитетен хомосексуален живот. Можеби му било обичај да се крие зад фасадата, но Бернштајн сигурно чувствувал дека неговата хомосексуалност е проклетство. Тој дури бил подложен на психоанализа од специјалист кој „ги лекувал хомосексуалните мажи од нивната инверзија“.
На крајот, единствениот лек бил јавно да ја признае својата хомосексуалност, а притоа да ги отстрани неговите фрустрации врз сопругата. Денеска е познато дека Бернштајн имал секс со дваесетгодишен дечко во ходникот од неговата куќа додека неговата сопруга седела во дневната соба. И кога го запознал младиот Том Котран во 1973 година, и дозволил на сопругата да ги фати заедно во кревет.
До 1976 година, Бернштајн ја оставил својата сопруга поради неговата последна љубов.
Веќе следната година, на Фелисија ѝ бил дијагностициран рак на белите дробови и Бернштајн се грижел за неа до нејзината смрт во 1978 година.
По смртта на Фелисија, Бернштајн станал зависник од алкохол и дрога и се вклучил во отворено хомосексуални активности. Сепак, тој секогаш се чувствувал виновен за тоа како неговиот двоен живот негативно влијаел врз неа. На крајот, тој им дал глас на своите маки во операта „Тивко место“ од 1983 година.
Како што еднаш забележал близок семеен пријател, „Леонард сакал мажи сексуално, а жените емоционално“.
