Фејсбук с(р)еќавања….
Никаква мудрост не може да се научи од животот. За бадијала се копа тунелот со дива и очајна потреба за вистината.
Би требало од денот на раѓањето да знаеш дека ќе вирееш под вечната воопштеност. И дека всушност, се било прашање на околности.
Ништо не се осознава. Освен, бесмислената (не)важност на самиот себе.
Треба да се исклучи тастатурата.
Тоа секој, со просечна интелигенција и ќе го направеше доколку пред десетина векови неколкумина мудреци се здружеа и решеа да напишат една книга што ќе се потсмеваше на човечката лекомисленост.
Заради неорганизираноста на одредени древни циници, ужасната врева од големото трчање наваму – натаму, продолжува. Со љубов расштркана и недоречена, игнорирајќи ја вселенската рамнодушност, уверени дека светот го оставаме подобар затоа што сме постоеле во него.
****
Некаде в зори, пред сонцето дрско да се појави игнорирајќи ги нејзините сомнежи и стравови, таа веќе никого не сожалуваше.
