„Сум видела многу совети за свекрвите на кои им кажуваат што смеат и што не смеат да сторат, за да не им стапнат на нерв на снаите. Се обидувам да. Но, ако навистина сакате да се согласиме, еве и неколку правила што треба да ги почитувате“ е почетокот на духовитото писмо од една свекрва упатено до снаата.
-Ако не сметаш дека сум добредојдена во секој момент тогаш немој ни да ми го кажуваш тоа, па после да се жалиш на Фејсбук дека постојано висам во твојата куќа и го пикам носот таму каде што не му е место. Ако не мислиш „секогаш“, тогаш води сметка пред тоа да го кажеш. Извини ако не сум разбрала дека мора однапред да закажам термин за да ги видам своите внуци. Ако тоа нè одржува во мир, тогаш тоа и ќе го правам. Разбирам дека моето доаѓање без најава е непристојно, но од некоја причина ти никогаш не ми се јавуваш на телефон, па…
-Јави се на проклетиот мобилен! Не сум телефонски оператор кој се обидува да подметне мобилна тарифа која не ти треба. Мајка сум му на твојот сопруг, баба на твоите деца и најмалку што можеш да направиш е да се јавиш на телефон со цел да ми кажеш: „Извини, имам полни раце работа и сега не можам да разговарам“.
-Ги обожавам внуците, но не сум 24/7 на располагање. Иако можеби не ти изгледа така, и јас имам свој живот. Ако сакаш да ти ги чувам децата, ќе го направам тоа со одушевување. Но, мораш навреме да ме замолиш за да го организирам својот распоред. Ако очекуваш да го почитувам твоето време и простор, го очекувам истото за возврат. Ти ветувам дека ќе одговорам кога ќе ми се јавиш.
-Однесувај се како возрасна личност и не озборувај ме зад грб. Сигурна сум дека моето дете, а мојот син е моето дете, не сака да биде помеѓу нас две, баш како што ни ти не би сакала. Ако имаш проблем со мене, однесувај се како голема девојка и разговарај за тоа со мене.
-Пасивната агресија е само агресија и е непристојна. Немој да зборуваш како ми е светната куќата и одма потоа да додадеш дека сепак ти повеќе сакаш да поминуваш време со децата, а не со метлата во рака. Ти имаш мали деца, а моите се возрасни. Своето сум го направила. Разбери го тоа. Ако мојата куќа е средена, тоа не значи дека автоматски те критикувам поради нередот во твојата.
-Немој да ми купуваш облека и украси, ако се разликуваат од она што веќе го имам. На подарениот коњ не му гледам во заби, но јасно е дека купуваме од различни магазини. Бонот за подарок или нешто што децата го направиле мене ми е доволно. Ако не си забележала, имам модерна кујна и навистина не знам како да се снајдам со тие рустични декоративни предмети што ми ги подаруваш.
-Ја одлучувам како ќе ги трошам своите пари. Ако сакам да им подарам нешто на внуците, тоа е затоа што можам и затоа што сакам. Од тебе не очекувам да ми враќаш денар за денар.
-Сакам мојот син да биде среќен и да има среќен брак, но имам една вест за вас: Јас сум мајка. Јас секогаш ќе бидам мајка. Ако нешто ве раздели, ќе бидам тука за него до крајот на мојот живот. Еден ден и вашите деца ќе пораснат, па ќе го разберете тоа.
-Дали сфати колку сјајна мајка сум јас? Толку сум сјајна што сум го одгледала мажот за кој си одлучила да се омажиш и да имаш деца со него. Можеби не сум во тренд, не читам книги за воспитување на деца и можеби не сум им дорасната на твоите стандарди, но изгледа дека сепак сум направила нешто проклето добро. Не мораш да скокаш секогаш кога ќе отворам уста. Извини ако давам совети кои не си ги барала, но од мене зборува искуството низ годините. Можеби понекогаш и би требало да ме послушаш.
-Знам дека не ми веруваш, но не се обидувам да те контролирам или осудам. Не. Добро, можеби малку ќе ти судам. Посилно е од мене, иако се трудам. Јас само сакам мојот син и внуците да имаат среќен и добар живот. Тој е твој сопруг, но сепак е нечиј син, брат, чичко, внук и татко. Мора да го споделуваш, сакала или не. Биди дарежлива во тоа, затоа што јас сум. Дали ти звучи изводливо сето ова? Се надевам. Еве, ќе внимавам на вашите деца за време на викендот, така што вие двајца ќе имате вечер за себе. Само ветете дека нема да ме озборувате цела ноќ. Договорено?
