Џорџ Орвел односно, Ерик Артур Блер (1903-1950) имал необичен живот, а пишувањето книжевни дела бил само еден аспект од кариерата и постоењето на Орвел.
*Орвел бил избркан од специјалното училиште за брзо учење материјали бидејќи испраќал роденденски пораки до градскиот геометар, на кој бил прикачен мртов стаорец, изјавил сер Бернард Крик во својата биографија на познатиот писател. Кога присуствувал на Итон, тој наводно напишал потсмешна песна за Џон Грејс, еден од наставниците во училиштето, во која се шегувал за својот изглед и посветеноста на италијанската уметност.
*Во една од неговите подоцнежни колумни во весниците, Орвел признал дека во младоста сакал да ги измамува продавачите кои се рекламирале преку огласи во весниците. Имено, тој се допишувал со нив и барал да му ги испратат сите промотивни материјали, уверувајќи ги дека е заинтересиран за нивниот производ и услуга, а на крајот престанувал да комуницира со нив, оставајќи ги во неизвесност.
*Орвел не можел да живее од продавање на своите книги, или барем не како што сакал, поради што во текот на животот се занимавал со разни други работи. Извесно време бил вработен како полицаец во Империјалната индиска полиција во Бурма (денешен Мјанмар), а работел и како професор во средно училиште, известувач од бојното поле, литературен уредник, пропагандист на Би-Би-Си за време на Втората светска војна, продавач на книги, па и мијач на садови.
*Во 1931 година, за целите на неговата книга „Никој и ништо“, Орвел истражувал во Лондон и Париз како е да се живее на дното на социјалната скала. Тој дури сакал да помине одредено време во затвор, за да може да пишува веродостојно и за ова искуство. За да успее, Орвел испил неколку големи чаши пиво и речиси едно шише виски. Видно пијан направи сцена на улиците на лондонскиот кварт Ист Енд, која го привлекла вниманието на мештаните, кои веднаш повикале полиција. За жал, органите на прогонот што го уапсиле не сметале дека неговото дело заслужува затворска казна, поради што го ослободиле од притвор по 48 часови.
*Во неговиот есеј „Ти и атомската бомба“ од 1945 година, објавен два месеца по падот на атомските бомби врз Хирошима и Нагасаки, Орвел предвидол дека земјите со нуклеарно оружје, поради фактот што не можат да бидат поразени со конвенционално оружје, ќе бидат во постојана состојба на Студена војна со своите соседи.
Тој објаснил дека, ако е можно да се направи атомска бомба на лесен начин, повеќето земји би ја имале и светот најверојатно брзо би отишол во пеколот. Во ситуација кога само одредени земји ја имаат оваа можност, пореално сценарио е светот да влезе во ера без големи конфликти слични на Втората светска војна, но со трајно продолжување на мирот меѓу ривалските нации, што во реалноста не е вистински мир. воопшто, пишува Орвел во својот есеј.
*За време на паузата додека го пишувал своето ремек-дело „1984“, Орвел еден ден во 1947 година патувал со својот син, внук и внука со брод преку заливот Кориврекан во западна Шкотска, локацијата на третиот по големина вител во светот. Останува непознато зошто се одлучил за оваа опасна авантура, со деца, но нивниот брод завршил во вител, а Орвел и неговото семејство едвај преживеале. Романот ја виде светлината на денот во 1984 година, а неговиот автор за жал, почина седум месеци подоцна како последица на туберкулоза.